19. Zasada trzech "Z"

Środa

9. października

W całym pokoju na raz rozbrzmiały dwa budziki, wydające z siebie mocno denerwujące dźwięki. Cana ociężale podniosła rękę "macając" włosy Dragneela.

- Ale kłuje ten budzik. - Wymruczała nie zaprzestając czynności.

- To moja głowa kretynko i jak nie weźmiesz ręki, to ci ją odgryzę. - Warknął podnosząc zaspany wzrok na szatynkę. Chwycił telefon, wyłączając budzik, po czym przeczołgał się po drugi, niemal stykając się brzuchem z głową Alberony. Dziewczyna przejechała dłonią po mięśniach chłopaka.

- Przypakowałeś ostatnio. - Pochwaliła go, nawet nie myśląc o wstaniu z łóżka.

- Na którą dzisiaj mamy? - Zapytał przecierając twarz dłonią.

- Nie wiem chyba na 9:00. Połóż się jeszcze, mamy czas. - Złapała za ramiona przyjaciela, sprawiając że z powrotem leżał na swoim miejscu. - Natsuuu...kupisz mi śniadanie i kawę? - Zadała pytanie dźgając palcem w kość policzkową Salamandra. Cicho westchnął przekręcając się na drugi bok. Spojrzał na ekran telefonu widząc pięć nieodebranych połączeń, dwa od Lucy, trzy od Hany. Jedyne co zrobił, to odłożenie komórki na komodę obok łóżka. Dosłownie zwlókł się z posłania, rozciągając się.

- Dobra, ja idę się wykąpać. - Oznajmił wchodząc do łazienki, póki co nie zamykając drzwi, a jedynie przemywając twarz zimną wodą.

- Pamiętasz jak kąpaliśmy się razem, jak byliśmy mali? - Zapytała podnosząc się do siadu. Wzrokiem przeszukała pomieszczenie, znajdując na podłodze ich rozrzucone ubrania.

- Nawet mi nie przypominaj. A co chcesz się ze mną wykąpać jak za dawnych czasów? - Odparł rozbawiony zaczesując włosy do tyłu.

- Myślałam, że nie zmieścimy się razem w tej małej kabinie, ale skoro nalegasz. - Wstała z łóżka kierując się w stronę pomieszczenia. - Chyba nie miałeś wcześniej tej blizny. - Zauważyła szramę na boku Dragneela, wskazując na to miejsce palcem. Chłopak spojrzał w dół, machając ręką.

- A to z wtedy jak wylądowałem w szpitalu. Głowa cię nie boli?

- Pójdę pod prysznic to będzie lepiej. - Zawiadomiła pozbywając się stanika i eksponując swoje piersi, po czym zdejmując resztę bielizny weszła pod prysznic czując na sobie przyjemnie ciepłą wodę. - Ranyy. Jeszcze cztery lata temu byłam od ciebie wyższa, a teraz... - Podniosła głowę, wpatrując się w poważną twarz przyjaciela. Była od niego niższa o pół głowy, widząc jego jak zawsze poważny i ignorancki wyraz twarzy, wzięła słuchawkę od prysznica polewając wodą twarz i włosy Dragneela, które momentalnie oklapły.

- Uśmiechnij się w końcu! - Rozkazała przykładając pięść do torsu Natsu, który wymusił na ustach delikatny uśmiech nalewając szampon na głowę przyjaciółki.

- Co robisz? - Zapytała czując jak odwraca ją plecami do siebie.

- Teraz to ja jestem wyższy. - Wytłumaczył wmasowując kosmetyk w brązowe włosy Alberony. - A niby co chcesz na śniadanie?

- Coś dobrego. Hmm...naleśniki! - Klasnęła w dłonie, zamykając usta żeby szampon nie dostał się do ust. Kiedy skończył, Cana odwróciła się w jego stronę, nabierając płynu do kąpieli na dłonie. - Odwróć się.

Posłusznie stanął do niej plecami, czując jak robi mu delikatny masaż.

- O a to co? Jak długie włosy ty masz? - Ściągnęła gumkę, rozpuszczając włosy chłopaka.

- Zostaw to! Noo Cana noo! - Narzekał Dragneel próbując odebrać szatynce zabraną rzecz, którą schowała za plecami. Otulił ją ramionami, sięgając do dłoni, dzięki czemu bez większych trudności odebrał zgubę.

- Skoro tak ci to przeszkadza to się obetnij. - Zaproponowała spłukując pianę z umięśnionych pleców Salamandra. Przeczesał dłonią mokre włosy, czując jak ciepły strumień wody spływa po jego twarzy.

- Jestem podobny do Igneela? - Zapytał cicho na co dziewczyna zaprzestała wykonywanej czynności. Oparła się dłońmi o łopatki, wypuszczając powoli powietrze z ust. Chyba czas żeby to ona dodała mu otuchy.

- Tak. Ale nie myśl, że ciocia uważa cię za zastępstwo za niego.

- Za dobrze mnie znasz. - Zachichotał, odwracając się przodem do Alberony.

- To jest aż męczące. To co idziemy na śniadanie?

- Umieram z głodu. - Zakręcił wodę, pozwalając by przyjaciółka wyszła pierwsza z kabiny. Opatuliła się ręcznikiem, obwiązując go wokół piersi, zaś Dragneel wokół bioder. Sprawdził godzinę na telefonie, po czym oboje się ubrali i opuścili pokój.

Zeszli po krętych schodach do baru. Dragneel podszedł do właściciela, by uregulować rachunek, natomiast Alberona oparła się o poręcz, bawiąc się breloczkiem chibi-Usuiego* przypiętym do torby. W pomieszczeniu siedziało jeszcze kilku gości z poprzedniego wieczoru. W pewnym momencie jeden z nich zaczepił wracającego Natsu.

- Ee, młody! To twoja dupcia? Ładna, ładna... - Powiedział, wskazując na szatynkę, która była już w połowie drogi do przyjaciela. Różowowłosy spojrzał na gościa jak na totalnego idiotę, potem na Canę, czy usłyszała co mówi mężczyzna. Po jej minie widział, że tak.

- Natsu...mogę, prawda? - Powiedziała z tęgą miną. Salamander wzruszył tylko ramionami.

- Rób co chcesz. Byle szybko. - Westchnął i odsunął się na bezpieczną odległość. Na jego usta wypłynął lekki półuśmiech. Zawsze miał dobrą zabawę, widząc jednostronne bójki przyjaciółki. Jednostronne - bo rzadko kiedy ktoś z nią przegrywał. A przynajmniej on nigdy tego nie widział.

Szatynka podeszła do pijanego mężczyzny i bez żadnych komentarzy przywaliła mu pięścią prosto w twarz. Gdy mężczyzna zwinął się na krześle poprawiła mu kolanem, a potem złapała za włosy.

- Ano ładna, ładna. I bić się nawet potrafi co nie? - Powiedziała drwiąco ze sztucznym uśmiechem na ustach. Wzięła prawie pełny kufel piwa, który stał na stole i wylała mu na głowę. - Może to cię trochę ocuci. - Puściła gostka i podeszła do przyjaciela łapiąc go za ramię. - Chodźmy już stąd.

- Ojej, Cana, zmarnowałaś alkohol! To do ciebie niepodobne. - Powiedział z udawanym zdziwieniem.

- Zamknij się, nie wyspałam się. W dodatku, jeszcze nie jadłam śniadania.

Dragneel zaśmiał się, a przed oczami stanęła mu twarz ojca, którego uderzyła Hana będąc w złym humorze: "Pamiętaj Natsu, niewyspana kobieta, to groźna kobieta. A niewyspana i głodna, to nie kobieta, a demon."

•

- Dzień dobry wszystkim! - Krzyknęła Alberona wchodząc do domu przyjaciela.

- Cana nikogo nie ma. - Upomniał ją, od razu kierując się w stronę kuchni. Po drodze zrzucił z siebie kurtkę, pozostawiając ją gdzieś na krześle.

- No wiem. Myślisz, że gdyby ktoś był to bym tak mówiła?

- Co racja to racja. - Skomentował nastawiając wodę, żeby się zagotowała. - Chcesz kawy? - Jako odpowiedź otrzymał przenikliwy wzrok szatynki. - Zobacz sobie co byś chciała, a ja idę się przebrać.

Oznajmił zdejmując koszulkę już na schodach. Dziewczyna jedynie westchnęła otwierając lodówkę w poszukiwaniu smacznego śniadania. Ostatecznie wyjęła dziesięć jajek w celu przygotowania jajecznicy dla siebie i Natsu. Jako, że długo nie wracał z czystej dobroci dokończyła parzenie kawy. Mimo, że ostatnimi czasy rzadko tu przychodziła, wciąż doskonale pamiętała co gdzie leży.

Po mniej więcej trzydziestu minutach zszedł na dół w nowych ubraniach i z niebieskim kotkiem na ręce. Jako pierwszy widok zastał Canę ubraną w sukienkę i biały fartuszek. Stała przy kuchence kończąc szykować śniadanie.

- Przydaj się na coś i posmaruj kilka kromek masłem. - Rozkazała nie odwracając wzroku od potrawy. Chłopak jedynie westchnął nalewając mleka do małej miski i stawiając przy niej zwierzątko. - A to co? - Zapytała zdziwiona.

- Mały zdrajca. - Wytłumaczył smarując chleb. Co chwila zerkał na Alberonę, ubraną w dość niecodzienny dla niej sposób. - Znalazłem go z dwa tygodnie temu.

- Dlaczego zdrajca? - Rozłożyła jajecznicę na dwa talerze, wkładając wciąż gorącą patelnię do zlewu. Biorąc swoją herbatę, siadła do stołu.

- Zniszczył mi całe martensy. Nawet do naprawy się nie nadają i musiałem je wywalić. - Siadł na przeciwko szatynki, kładąc między nimi talerz z kromkami i upijając łyk pobudzającej kawy.

- Dobrze zrobił. - Nigdy nie lubiła, kiedy nosił te buty. O wiele lepiej wygląda w najzwyklejszych trampkach. Różowowłosy zmierzył ją wrogim wzrokiem.

- I ty Brutusie przeciwko mnie?

- Mam na imię Cana. - Skomentowała zajadając się przepysznym śniadaniem. Kotek wskoczył na kolana Dragneela, łasząc się do jego brzucha. Nałożył na kanapkę trochę jajecznicy, powoli zjadając. Przez ostatnie dni nie mógł nic jeść, przez głupie zatrucie pokarmowe. W sumie teraz posmakowałoby mu niemal wszystko. Zaś fioletowooka na spokojnie dokończyła śniadanie.

- Jedz szybciej, bo pomyślę że ci nie smakuje. – Powiedziała z mrożącym żyły spojrzeniem.

- No już, dobrze mamo. – Powiedział wywracając oczami. Co jak co, Alberona gotować jednak umiała, mimo że tego nie lubiła. Nagle usłyszał dźwięk dzwonka ze swojego pokoju. Szybko dokończył śniadanie i pobiegł do pokoju. – Ktoś do mnie dzwoni! – Zawołał po drodze, a szatynka tylko westchnęła. Pozbierała brudne talerze i podśpiewując pod nosem zaczęła zmywać naczynia.

- Tu tu tu tu tut utut tututu…Don’t worry…be happy… - Kończyła właśnie opłukiwać ostatnie talerze, gdy zauważyła kotka który nieśmiało zaczął się do niej łasić. – Co malutki, jesteś głodny? – Zapytała i z uśmiechem wzięła kociaka na ręce. Podrapała go za uchem, a po chwili wyjęła z lodówki kawałek ryby, pokroiła na kosteczki i dała mu na małym talerzyku.

Siedziała w kuchni i przyglądała się zadowolonemu kociakowi, gdy usłyszała zamek w drzwiach. Po chwili do kuchni wkroczył Ayato i omiótł swym obojętnym wzrokiem pomieszczenie. Gdy zobaczył Canę, przywołał na swą przystojną twarz szarmancki uśmieszek, podszedł do niej i położył jej dłoń na ramieniu.

- Dzień dobry, panienko Alberona…

Dziewczyna odwróciła się z rządzą mordu w oczach.

- Weź spierdalaj. – Odpowiedziała i z szybkością światła zerwała się z krzesła. Zobaczyła Natsu stojącego na schodach i przyglądającemu się z tęgą miną całej sytuacji. – O Natsu, jesteś już! Chodź, bo spóźnimy się do szkoły! – Zawołała i biorąc Dragneela pod rękę, wyciągnęła go z mieszkania.

- Jak ja nie lubię tej spierdoliny…grrr… - Wyrzucała z siebie słowa z prędkością karabinu maszynowego, a Natsu tylko przyglądał jej się z miną pełną politowania. – Co z tego że jest tak zabójczo przystojny i tak nie znoszę skurwiela! – Zazgrzytała zębami.

- Ale przez następne kilka dni będziesz musiała z nim wytrzymać. – Zaśmiał się, widząc zszokowaną minę przyjaciółki.

- Ale jak to?

- Hana do mnie dzwoniła. Gildarts dostał jakiś telefon z pracy i musiał szybko wyjechać dzisiaj z rana, więc zadzwonił do Hany i poprosił by się tobą zaopiekowała przez te kilka dni.

- To chyba najgorsza i jednocześnie najlepsza wiadomość, jaką usłyszałam w tym tygodniu. – Westchnęła, wywołując u Natsu kolejny napad śmiechu.

•

- I wtedy…

- No co, no co?

- Gówno. Do pokoju weszła jego matka i wszystko spieprzyła. Nic z tego nie wyszło…- Prychnęła Aquarius, poprawiając swoje idealnie ułożone włosy.

- A wiecie, ja bym się tam z kimś przespała… - Westchnęła Cana, bawiąc się pustą już paczką pocky. – Jednak jak się tego raz spróbuje, szczególnie z kimś kto jest w tym dobry, to potem jak najdzie taka ochota… Ech. – Przewróciła oczami i położyła głowę o ławkę.

- O którym mówisz? O Zielonym, różowym czy blondasku? – Zapytała Evergreen z wrednym uśmieszkiem.

- Z Freedem? A w życiu! To nie moja działka. – Żachnęła się Alberona. – Jak chcesz wypytywać jaki jest w łóżku, to pytaj się tej po prawej. – Powiedziała, wskazując na Mirę, która tylko słysząc o zielonowłosym, odpłynęła. – A co do Pana Blondasa, to nie mam pojęcia, nie spotykam się z nim, nie śpię z nim. Nie jesteśmy nawet przyjaciółmi. Ale Landryna, nie można zaprzeczyć, w łóżku jest świetny.

- Landryna? O kim mówicie? – Zapytała Lucy, która do tej pory się nie odzywała.

- A co zaciekawiona? – Poruszyła znacząco brwiami Strauss.

- O Natsu rzecz jasna. – Powiedziała Cana bez ogródek. – W końcu, w zeszłe wakacje z nim chodziłam.

- A właściwie czemu ze sobą zerwaliście? – Zapytała zaciekawiona Lisanna, która wcześniej cały czas wpatrywała się w siedzącego niedaleko Stinga.

- Uznaliśmy, że to nie dla nas. W końcu znamy się prawie od urodzenia, jesteśmy dla siebie jak rodzeństwo. Na dłuższą metę byśmy nie dali rady, a nie chcieliśmy jednak stracić naszej przyjaźni. – Wzruszyła ramionami Alberona i wyjęła z torby nową paczkę pocky. – Ale trzeba przyznać, że w łóżku to on jest świetny.

- No, nie mogę się z tobą nie zgodzić. – Westchnęła Mirajane. – Do Freeda się nie umywa, ale cóż… - Przytuliła załamaną Lisannę. – Nie martw się, znajdziesz sobie równie dobrego…

- Ale że co? To ty też z nim spałaś Mira? – Heartfilia była coraz bardziej zdezorientowana. To że Alberona spała z Natsu potrafiła sobie wyobrazić, jednak…z Mirą?

- Właśnie, jak to się właściwie stało? Natsu mi mówił że spał z Lisanną. – Zainteresowała się Cana.

- No bo… To było wtedy gdy jeszcze ze mną chodził… - Powiedziała krótkowłosa z lekką załamką. – Do tej pory żałuję, że straciłam taką okazję.

- To stało się przez przypadek. – Westchnęła starsza z trojaczków. – Lisannie bardzo zależało na tym spotkaniu, a był to akurat ten czas, gdy ubierałyśmy się identycznie, ogólnie wyglądałyśmy tak samo, zachowywałyśmy się tak samo…

- Czyli po tym, jak Freed z tobą zerwał? – Sprostowała Evergreen.

- Nie wspominaj o tym. – Starsza Strauss miała na policzkach wodospady łez. – W każdym razie, Lisanna nie mogła iść na to spotkanie, a ja nie mając nic ciekawego do roboty, zaoferowałam jej, że pójdę za nią. No i skończyło się to tak, że wylądowaliśmy w łóżku.

- Natsu się nie zorientował? – Spytała zszokowana Lucy.

- Nie… chyba do tej pory tego nie wie. – Powiedziała Mira.

- A co z tobą Lucy? Spaliście już ze sobą? – Zapytała Lisanna. Blondynka zaskoczona bezpośredniością koleżanki zarumieniła się.

- Nie…Ja…Jeszcze nie…

- No nie mów? Jesteś jeszcze dziewicą? – Zapytały zaskoczone Strauss.

- Jeszcze nie. – Rzuciła Cana. Dziewczyny spojrzały na nią zdziwione. – Ech, nie zrozumiałyście, trudno. – Zjadła kilka pocky.

- Ale dlaczego Lucy? To wspaniała okazja. W dodatku widać że Natsu na tobie zależy. – Stwierdziła przysłuchująca się rozmowie Aquarius. – Tylko ofiara losu nie skorzystałaby z okazji.

- Ale ja się jeszcze nie czuję gotowa… - Powiedziała Heartfilia robiąc się jeszcze bardziej czerwona.

- W takim tempie to nawet po śmierci nie będziesz gotowa. – Prychnęła Aquarius.

- Naprawdę, Natsu to najlepszy materiał na tego, z którym byś chciała mieć swój pierwszy raz. – Stwierdziła Cana ze stuprocentową pewnością.

- Ale ja uważam, że coś takiego powinno się robić z miłości . – Powiedziała blondynka, spoglądając ze zmarszczonym czołem na dziewczyny. Cana spuściła wzrok, a Mirze zaszkliły się oczy.

- Czasem nie warto. – Powiedziała białowłosa, a Lisanna z Aquarius zaczęły ją pocieszać. Cana tylko westchnęła ciężko.

- Ale nie zawsze możesz sobie na to pozwolić, bo może się to odwrócić przeciwko tobie. – Powiedziała cicho. – Trzeba mieć takie rzeczy na uwadze Lucy. A Natsu ma na szczęście honor i nie rozgłasza każdemu ile razy przespał się z jakąś dziewczyną i całe szczęście dla niego i dla innych, bo musieli by żyć w wiecznym wstydzie, a Natsu prawdopodobnie już niebyły w stanie się z nikim przespać.

- To ile on miał dziewczyn? – Spytała zszokowana Lucy.

- Źle zadałaś pytanie. To że Natsu z kimś chodził, nie znaczy, że z tym kimś spał. To samo w drugą stronę. Więc jeśli chodzi ci o same jego dziewczyny to miał ich trzy. Erza, Lisanna i ja. No i teraz ty, czyli właściwie cztery. Ale co do tych, z którymi się przespał w międzyczasie gdy z nikim nie chodził to już inna sprawa. Tych było dość dużo.

- Jak dużo? – Lucy była już załamana.

- Nie wiem, Lu. Ale to było jednak dawno, a Natsu od tamtej pory się uspokoił…Chociaż powiem szczerze, wolałam jeździć po niego po tych jego imprezach i wysłuchiwać pijackich tłumaczeń, niż widzieć go co chwilę pobitego. – Powiedziała Cana. Chwilę później, jak na zawołanie obok nich zjawił się Natsu.

- Hej dziewczyny! Lucy mogę cię na chwilę…

- Daj mi spokój. – Powiedziała blondynka głosem wypranym z emocji.

- Lucy, czy coś się stało? – Zapytał zmartwiony, nie wiedząc o co chodzi. Dziewczęta również wpatrywały się w Heartfilię zszokowanym wzrokiem.

- Nie chcę z tobą teraz rozmawiać. Jesteś skończonym chamem. – Powiedziała wstając równocześnie z krzesła i prawie wybiegając z sali. Dragneel zdziwiony stał i wpatrywał się w drzwi za którymi zniknęła jego dziewczyna.

- Czy coś jej mówiłyście o mnie, że jest na mnie taka wkurzona? – Zapytał, nie wiedząc co ma o tym wszystkim myśleć.

- Nic szczególnego. Gadałyśmy normalnie i akurat zeszło na temat seksu, no to pytałyśmy się Lu czy już ten teges… - Powiedziała Mira.

- A potem Lucy zaczęła wypytywać o twoje byłe dziewczyny i z iloma się przespałeś… - Dokończyła Cana, a Dragneel załamany opadł na krzesło. – Nie chciałam powiedzieć za wiele, więc pominęłam liczby i imiona, ale Lu chyba się wkurzyła. Ale zrobiła to dopiero gdy przyszedłeś, wcześniej zachowywała się normalnie… - Skrzywiła usta zmartwiona, a różowowłosy nie wiedział, czy to dlatego, że martwi się o przyjaciółkę, czy raczej o to, że już zjadła wszystkie pocky.

- Kurwa… - Zaklął i walnął głową o stół.

- Natsu uspokój się. Przecież to nic poważnego. Co się stało to się nie odstanie, a zresztą, to się działo zanim poznaliście się z Lucy. Powinno to do niej niedługo dotrzeć, a jeśli nie, ja osobiście się tym zajmę. – Pocieszyła go Cana, odkładając na bok swoje żołądkowe perypetie.

- Serio…? – Zapytał chłopak z sarkazmem w głosie.

- No tak, kurwa, widzę że znów mi nie wierzysz. – Alberona zaczęła się denerwować. – Rozumiem, że nie podoba ci się to, że odpowiedziałam jej na te pytania, ale co, miałam ją okłamać? A pomyśl, co by było, gdyby prawda jakoś wyszła na jaw? Nie sądzisz, że wtedy byłoby jeszcze gorzej? – Zapytała, a na stołówce zawiało chłodem.

- Masz rację…przepraszam… - Powiedział i podniósł głowę.

- Tak lepiej. – Stwierdziła, patrząc z zatroskaniem na przyjaciela. – Idź za nią i spróbuj z nią pogadać, a ja za ten czas załatwię jeszcze jedną sprawę, którą mam na głowie. – Poczochrała włosy Salamandra i wyszła ze stołówki.

Nie wiedziała zbytnio, gdzie może szukać tej osoby z którą musiała porozmawiać, ale nie musiała długo się zastanawiać. Zobaczyła go siedzącego pod drzewem i ucinającego sobie drzemkę. Nic nie mówiąc podeszła do niego i siadła obok. Chwilę później poczuła jak Freed obejmuje ją ramieniem.

- Dawno tak nie siedzieliśmy, co nie? – Zapytał nawet nie otwierając oczu. Cana zamyśliła się, ale nad czymś innym. Czy gdyby to Mira przyszła i siadła obok, zorientowałby się?

- No, już od bardzo dawna. – Odpowiedziała i spojrzała w błękitne jesienne niebo. – Freed…

- Czy masz zamiar znów zadać mi to pytanie co zawsze? – Przerwał jej i spojrzał na nią, mrużąc oczy.

- Bo jeszcze nigdy mi nie odpowiedziałeś. – Wywróciła oczami. – Jestem twoją przyjaciółką, a od tamtego czasu minęły już prawie dwa lata. Nie sądzisz, że są sprawy które trzeba rozwiązać raz, a porządnie? I że są osoby, którym należą się wyjaśnienia? Myślisz, że jak ona się teraz czuje? – Spytała cicho. – Przecież ona nadal cię…

- Wiem o tym. Ale ja tak nie potrafię, Canuś. Źle bym się czuł z tym, gdybym do niej wrócił.

- Nie kochasz jej? To jej to powiedz. Nie trzymaj jej w niepewności. – Alberona odwróciła się twarzą do zielonowłosego.

- Nie, to nie tak…Czuję się winny, bo w pewnym sensie ją wykorzystałem. Byliśmy po prostu parą z obrazka. Według wszystkich pasowaliśmy do siebie, więc się przystosowaliśmy. Nie mógłbym jej znów tak zranić…

- Kochasz ją, prawda? – Zapytała, kładąc mu głowę na ramieniu. – Nie okłamuj siebie i nie okłamuj jej Freed.

- A co z tobą? Sama nie jesteś lepsza.

- Swoimi problemami się zajmę, jak się uporam z waszymi. Freed, obiecaj mi, że jej powiesz. I to szybko. Bo oboje możecie stracić coś ważnego.

- Obiecuję. Ale potem, ty też się ogarniesz.

- Dobrze. No bo w końcu, jak robić głupoty, to tylko razem, co nie?

•

Gdy w końcu znalazła Natsu, ten łaził już za Lucy.- Ale Lucy posłuchaj…

- Daj mi spokój! – Dziewczyna nawet nie odwróciła się w jego stronę. Na korytarzu zrobiło się niezłe przedstawienie. Niby większość uczniów w czasie przerwy obiadowej siedzi na stołówce, lub idzie do domu, jednak są też tacy, którzy wolą posiedzieć w klasach.

Cana rozejrzała się i podeszła do stojących w drzwiach jednej z sal Graya i Juvii.

- Coś się tu dzieje? – Zapytała, kiwając głową na powitanie.

- Znasz zasadę trzech Z? – Zapytała Lockser, krzyżując ręce na piersi.

- Zdać, zakuć, zapomnieć? – Odpowiedział Fullbuster, niepewny, o co chodzi dziewczynie.

- Nie, nie. Chodzi o to, że albo ją zdradził, albo zgwałcił, albo zostawił. I by the way, przestań gapić mi się na cycki, zboku. – Warknęła miażdżąc go wzrokiem. Cana zachichotała.

- Gray, ale cię zjechała. – Spojrzała na Dragneela kajającego się przed blondynką. – Nie, oni po prostu…przechodzą mały kryzys. – Powiedziała, z ostrożnością dobierając słowa.

- Pewnie dowiedziała się, z iloma się przed nią przespał, co nie? Musiało być ich dosyć sporo, w końcu jest z niego niezłe ziółko. – Niebieskowłosa odrzuciła włosy do tyłu i kołysząc biodrami, wróciła do klasy.

- Trafiła w sedno, co nie? – Rzucił czarnowłosy, pochodząc do Alberony. – Odkąd zmarła jej siostra, zmieniła się. Zrobiła się trochę podobna do ciebie. – Objął przyjaciółkę ramieniem.

- Ludzie po śmierci bliskich, zawsze się zmieniają Gray, zapamiętaj. – Odpowiedziała szatynka, przytulając Fullbustera. – Ale pilnuj jej. W jej ‘zmianie’ coś mi śmierdzi. – Szepnęła mu wprost do ucha. – A teraz idę godzić nasz gołąbeczki. I tak nie mam dziś nic innego do roboty. – Stwierdziła i dając chłopakowi buziaka w policzek ruszyła za różowowłosym i Heartfilią, którzy już zniknęli za zakrętem. W miarę gdy się zbliżała słyszała coraz głośniejsze odgłosy kłótni. Wysłała Mirze sms’a poczym ruszyła dalej.

- Lucy, posłuchaj mnie choć przez chwilę… - Natsu już na granicy cierpliwości, dalej szedł za dziewczyną.

- Niby czego mam słuchać? Że to niby nie tak jak myślę? Że nie jestem kolejna na liście? – Wydarła się Heartfilia, odwracając głowę.

„O kurde, jak w brazylijskiej telenoweli” pomyślała szatynka, pilnując sytuacji na odległość. Nie sądziła że jej przyjaciółka tak się wkurzy na Natsu. Przecież w końcu, to Lucy zwracała najmniej uwagi na przeszłość chłopaka. Całą ta sytuacja wydawała się Canie co najmniej dziwna i pokręcona, jakby wyjęta z chorego koszmaru.

- Bo to nie jest tak jak myślisz! A w ogóle to o jakiej kurwa liście ty mówisz?! – Dragneel przyparł Lucy do ściany i uderzył pięścią w mur. „Powoli wychodzi z siebie” pomyślała szybko Alberona, widząc że sytuacja wymyka się spod kontroli. Spojrzała jeszcze szybko na Lu, która wpatrywała się w chłopaka przestraszonym wzrokiem. Nie minęła chwila, a Natsu już wyginał się w tył, przyduszany ręką Cany, a drugą trzymany za włosy.

- Au, au, au, Cana, mój kręgosłup! To boli!

- A chuj mnie, że cię boli idioto! – Alberona pociągnęła go mocniej za czuprynę, a chłopak wygiął się jeszcze bardziej w tył.

- Nie chuj, tylko kręgosłup, debilko!

- Jak się nie zamkniesz, to to drugie też cię zaboli! – Wrzasnęła mu do ucha, szczerząc zęby do Miry, która akurat wpadła na korytarz. Białowłosa złapała za rękę Heartfilię i pociągnęła w stronę klas. Gdy dziewczęta usunęły się poza zasięg słuchu i wzroku, szatynka puściła Dragneela.

- Co ci kurwa odpierdoliło? Nie widziałeś jej miny? Przecież ona była przerażona! – Wydarła się na niego, gdy on rozmasowywał sobie bolącą szyję i głowę.

- To wasza wina! Nagadałyście jej głupot i zadowolone!

- Zamknij się w końcu! Odpowiedziałyśmy na jej pytania i to i tak niedokładnie, jeśli chodzi o szczegóły. A o tej liście twoich panienek, to jej nawet nie wspomniałam! Więc łaskawie, zamiast wydzierać się na nią, a potem na mnie, trochę byś pomyślał jak to odkręcić?! – Cana oparła się o ścianę. – Sama nie spodziewałam się, że Lu tak zareaguje. To jest w tym wszystkim najdziwniejsze.

Przez chwilę panowała między nimi cisza. Alberona wpatrywała się w sufit, a różowowłosy w okno.

- Cana, pomożesz mi to odkręcić? – Zapytał w końcu Salamander, przenosząc wzrok na przyjaciółkę. Ta w odpowiedzi uśmiechnęła się szeroko.

- Czekałam, aż mnie poprosisz.

N: Zostawiam was z An. Do widzenia. 

A: Tak, w końcu! To czas na mój debiut! Życie takie wspaniałe! Gideony takie popularne! Mry, mry! Ale...I tak nie umiem pisać Nalu... T^T W każdym razie, mam nadzieję, że ten rozdział wam się spodoba i siądzie wam porządnie na psychice, w końcu, w tym jestem najlepsza (tak w siadaniu na psychice xD). Więc, read & enjoy, a ja będę z zapartym tchem obserwować wasze PODPISANE komentarze <3

N: A może chcesz spróbować sama pisać bloga? :D

S: Oho na mózg jej padło.

A: Zacytuję: "Ale...I tak nie umiem pisać Nalu... " Wszystko ległoby w gruzach x.x

M: I nikt by nie chciał już tego czytać >.<

A: A przecież chcesz jeszcze pokatować Landrynę, co nie? ^^

N: Nie dajesz mi takich możliwości T^T

S: Okrutność wobec mnie ;____;

A: Ale to tylko kwestia czasu kochana. Tylko...CISZA PRZED BURZĄ! Muahahahahahhahahahaha xD

N: Mam nadzieję, że to nastąpi szybko. Czuję napływającą wenę w tej kwestii 

☆*･゜ﾟ･*\(^O^)/*･゜ﾟ･*☆

S: ZA CO?!